سياهروز هشتم ثور را بازهم در شرايطي تقبيح ميکنيم که به علت سياستهاي خاين پرورانه آقاي کرزي و دولت امريکا چنگ و دندان قصابان هشتم ثور روز تا روز عميقتر در جسم و روح مجروح مردم تيره روز ما فرو ميروند. و از اینجاست که فاجعه آفرينان هشتم ثور همچنان بر گرده هموطنان ما سوار اند. در حالیکه هنوز درنده خويي جهاديان روان مردم را مي‌آزارد و ويراني هاي سگ جنگي هاي تنظيم ها در گوشه و کنار کشور و مخصوصا در شهر کابل جلوه‌گر اند اما به جاي محاکمه عاملان آن همه توحش، پياپي خبر نصب آنان به پست هاي کليدي دولت به گوش ميرسد که همچون نمک پاشی بر زخم هاي توده ها و توهين نابخشودني به خون دهها هزار هموطن نامراد ماست که بوسيله بنيادگرايان سلاخي شدند. تجليل و پايکوبي رسمي در اين روز شوم بر سر قبر های پیدا و ناپیدای ۶۵۰۰۰ اهالی کابل و در جوار خرابه هاي ناشي از خرمستی های بنیادگرایان میرساند که نکبت اين روز کماکان بر سرنوشت کشور ما چیره است.

گويا براي آقاي کرزي و همراهانش سفیده مالی و تحبیب جنایت سالاران پليد "ائتلاف شمال" چون سیاف، ربانی، دوستم، اسماعيل خان، قانوني، انوري، خليلي و ساير وطنفروشان و همدستان شان کافي نبود که حال بر سر بخشي از طالبان نيز عطر و پودرِِ "طالبان میانه رو" زده و ميخواهند بر ملت تحميل نمايند. بدین ترتیب به زودي مهره هاي کريه و قرون وسطايي چون وکيل احمد متوکل، ملا غوث، ملا ضعيف، حکيم مجاهد، ملا ارسلا، ملا هوتکي و ساير جنایت پیشگان درجه یک طالبی که بخاطر آنهمه زن ستيزی جنون آمیز، فرهنگ ستيزي و ستم‌پيشگي‌هاي وحشتبار شان فقط سزاوار محاکمه صحرايي اند، به مثابه بازوان آقاي کرزي روي صحنه آمده به ريش مردم ما خواهند خنديد. در قافله یاران آقاي کرزي فقط جاي گلبدين جاني خاليست و شکي نيست که وي هم دیری نخواهد پائید که به این اتحاد نامقدس شیاطین بپیوندد.

آقاي کرزي بايد بداند که وي و دولت لرزانش صلاحيت ندارد که يکچنين عناصر میهنفروش را مورد بخشايش قرار داده دست شانرا در ارتکاب رذالت و جنايت باز بگذارد. اين مردم ما اند که بايد در مورد چگونگي برخورد با سرکردگان جهادي و طالبی تصميم بگيرند. آقاي کرزي و اطرافيانش هيچگاهي درد استخوانسوز اهانت ها و تحقير ها و فرعون منشي هاي اين تبهکاران را حس نکرده اند و دخترک یا پسرک نوجوان یا همسر شان مورد تجاوز بنیادگرایان قرار نگرفته اند که امروز به عمق ضد ملی، خاینانه و بويناک بودن این سازشها با آن دشمنان قسم خورده مردم ما پی برند.

باورکردني نيست اما واقعيت دارد که کابينه بنیادگرازده بعد از آن همه هیاهوی دیوانه وار برای "قهرمان" ساختن مسعود، اخيرآ يکي از جاده هاي کابل را به نام مزاري اين يکي از رسواترین خون‌آشامان هشت ثوري مسمي کرده است. اين مهم نيست که کابليان آگاه به فيصله کابينه تف انداخته و به هیچوجه به قاتلان احترام قایل نخواهند شد. مهم اينست که آقاي کرزي و روشنفکران خاین اطرافش با اینگونه ریشخند کردن خون هزاران کابلی، با مردم افغانستان اعلان جنگ میدهند و در عینحال ثابت میسازند که عملآ تفاوتی با شاه شجاع ها و ببرک ها نداشته و به تنها چیزی که نمی‌اندیشند منافع اساسی مردم و میهن ماست.

در يکچنين فضاي رعب انگيز که تمامي خاينان آدمکش به زور مقام، پول و تفنگ حاکمان مطلق اين سرزمين بلاديده اند توقع کوچکترين تغيير مثبت در وضعيت انتظاری بيهوده است. هر چند مطبوعات غرب تلاش بخرج ميدهند تا افغانستان را بهشت نمایانده از انتشار واقعيت هاي جگر خراشش حتی‌الامکان جلو گيرند. اما وضع آنقدر ابتر و بحراني است که حتي بعضي منابع امريکايي از عواقب وخيم آن هشدار ميدهند. کشتار‍، رهزني، رشوه و فساد، اختطاف و تجاوز بر زنان و کودکان، ميزان بالاي خودکشي زنان، کشت و قاچاق مواد مخدر، حيف و ميل بلیون ها دالر کمکی و دارايي هاي عامه، بیکاری و بي‌دوايي و غيره مصایب به امر روزمره مبدل گشته و دولت مصلحتي از حل حتی کوچکترين آنها نیز عاجز است.

تازه ترين خبر سنگسار آمنه به حکم محکمه‌اي در بدخشان روي آقاي کرزي و همدستانش را براي ابد سياه نگهميدارد که با وجود ادعا هاي کرکننده "حقوق بشر" و "دموکراسي" هنوز هم بربريت جهادي و طالبي عليه زنان عذاب کش شده ما ادامه دارد.

مردم ديگر دریافته اند که کشور مجددآ به تخته شطرنج قدرت هاي جهاني مبدل شده و اينها نميخواهند از مهره های تروریست که سالها روي شان سرمايه گذاري کرده اند ببرند. پس هر طوری شده مزدوران خود را بر سر دست نگهمیدارند تا همواره با نصب آنان در قدرت سیاسی، داشتن دولت وابسته به خود در افغانستان را تضمین کرده باشند.

در جايي که تفنگ و زور و دالر مسلط است و مافياي هيروئين و بنيادگرايي دست باز دارد، صحبت از وجود آزادي و دموکراسي و قانون و عدل مسخره است. از همین روست که مردم ما نميتوانند به نتايج مثبت انتخابات پارلماني که پيشروست اميدی ببندند. همانگونه که به راي شان در انتخابات ریاست جمهوری خيانت صورت گرفت، ترکيب پارلمان و دولت آينده را هم نه راي مردم بلکه توطئه های پشت پرده تعيين خواهد کرد. بازی های نفرت انگیز "اپوزیسیون" که مجمعی از جنایتکاران شهره و مرتجعان پست به سرکردگی جنایت سالار یونس قانونی میباشد نیز برای تکمیل همین مضحکه عوام فریبانه آغاز یافته است.

همانگونه که "راوا" بار بار اعلام داشته، تاريخ و تجارب تلخ کشورما براي هزارمين بار ثابت ساخته که هيچ نيروي خارجي نميتواند پيام آور آزادي و دموکراسي و عدالت براي ملتی ديگر باشد. طي ۴ سال گذشته تمامي خواستها و آرزوهاي مردم ما با خنجر خیانت و معامله گری پاره پاره شدند.

"جمعيت انقلابي زنان افغانستان" کرارآ ندا سر ميدهد که تا وقتي خود بخاطر آزادي و دموکراسي برنخيزيم هرگز قادر نخواهيم بود زنجيرهاي ستم و خفت بنيادگرايي را بشکنیم. بر تمامي نيروهاي مدعي آزاديخواهي است که با غلبه بر سازش و جبن، عليه بنيادگرايان و مالکان شان بپاخاسته به فاشيزم و بربريت شان پایان بخشند. تنها بسیج و متشکل ساختن توده ها بر ضد بنيادگرايي ميتواند پيام آور صلح، استقلال، دموکراسي و سکيولاريزم در وطن ديدني دار ما باشد و بس.

مبارزه براي آزادي واقعي از کوره راه هاي صعب و فراواني ميگذرد و آزادي هاي نیم بند و کاذب نيز براي انقلابيون جايش را به زندان و اعدام و فاشيزم عریان خواهد سپرد. با اینهم باور کامل داريم که درين خاک حاکميت بيگانه پرست و ستمگر عمر طولاني ندارد و دموکراسي و عدالت واقعي به اتکای نیروی بازوان تواناي مردم ما ميتواند مستقر گردد. بگذار با جانفشانی و نترسیدن از مرگ رسيدن اين روز خجسته را نزديکتر سازيم.

بریده باد دست فاجعه آفرينان هشتم ثور از سرنوشت ملت ما!
زنده باد آزادي، دموکراسي و سکيولاريزم!

جمعيت انقلابي زنان افغانستان (راوا)
۸ ثور ۱۳۸۴ – ۲۸ اپریل ۲۰۰۵
کابل