ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ RAWA …
Η RAWA, η Επαναστατική Ενωση των Γυναικών του Αφγανιστάν, ιδρύθηκε στην Καμπούλ, Αφγανιστάν, το 1977 ως ανεξάρτητη κοινωνικοπολιτική οργάνωση των αφγανών γυναικών που αγωνίζονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη στο Αφγανιστάν. Τα ιδρυτικά μέλη ήταν ένας αριθμός αφγανών διανοουμένων υπό την καθοδήγηση της Μέενα, η οποία δολοφονήθηκε το 1987 στο Πακιστάν, από αφγανούς πράκτορες της τότε KGB, σε συνεργασία με τις συμμορίες φονταμενταλιστών του Γκουλμπουντίν Χεκματυάρ. Σκοπός της RAWA ήταν να προωθήσει τη συμμετοχή ενός όλο και μεγαλύτερου αριθμού αφγανών γυναικών στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, αποβλέποντας στην αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τις γυναίκες και συμβάλλοντας στον αγώνα για την εγκαθίδρυση λαϊκής, δημοκρατικής κυβέρνησης στο Αφγανιστάν. Παρά την αποπνικτική πολιτική ατμόσφαιρα, η RAWA σύντομα βρέθηκε αναμειγμένη σε μία πληθώρα κοινωνικών δραστηριοτήτων, όπως η προώθηση εκπαιδευτικών και υγειονομικών προγραμμάτων, προγραμμάτων για την καταπολέμηση της φτώχειας καθώς επίσης και σε πολιτικές κινητοποιήσεις.
Πριν από το καθοδηγούμενο από τη Μόσχα πραξικόπημα του Απρίλη του 1978 στο Αφγανιστάν, η δράση της RAWA περιοριζόταν σε κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και τη δημοκρατία, αλλά μετά το πραξικόπημα και κύρια μετά τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το Δεκέμβρη του 1979, η RAWA βρέθηκε άμεσα αναμειγμένη στην αντίσταση. Σε αντιπαράθεη με τη συντριπτική πλειοψηφία των ισλαμιστών φονταμενταλιστών που καυχώνταν ως “αγωνιστές για την ελευθερία” στον πόλεμο αντίστασης ενάντια στη σοβιετική κατοχή,η RAWA εξαρχής διεκδικούσε δημοκρατία και λαϊκό (αντικληρικό) κράτος. Παρά την τρομοκρατία και την πολιτική καταπίεση, η επιρροή και το γόητρο της RAWA μεγάλωσαν κατά τη σοβιετική κατοχή και ένας αυξανόμενος αριθμός ακτιβιστριών της RAWA αποστέλονταν για δράση ανάμεσα στις πρόσφυγες στο Πακιστάν. Προκειμένου να ανταποκριθεί στις άμεσες ανάγκες των προσφύγων, η RAWA ίδρυσε σχολεία με οικοτροφεία για αγόρια και κορίτσια και ένα νοσοκομείο με κινητές ομάδες για γυναικόπαιδα πρόσφυγες από το Αφγανιστάν στην πόλη Κουέτα του Πακιστάν. Επιπλέον, οργάνωσε σειρές μαθημάτων για νοσοκόμες, μαθήματα γραφής και ανάγνωσης και μαθήματα για την εκμάθηση ενός επαγγέλματος για γυναίκες.
Διαδηλώσεις κατά των σοβιετικών εισβολέων και των ανδρείκελών τους και αργότερα κατά των φονταμενταλιστών, και διαρκής προβολή των προδωσιών και των στυγνών εγκλημάτων τους, αποτέλεσαν σήμα κατατεθέν της πολιτικής δράσης της RAWA. Ως συνέπεια της δράσης της ενάντια στη σοβιετική κατοχή, η RAWA έγινε στόχος προς εξουδετέρωση από τους σοβιετικούς και την παρέα τους, ενώ οι ισλαμιστές φονταμενταλιστές εκτόνωναν την οργή τους με ενέργειες ενάντια στην οργάνωσή μας, εξαιτίας των δημοκρατικών, λαϊκών και αντιφονταμενταλιστικών θέσεών μας. Η χωρίς συμβιβασμούς αντίστασή μας ενάντια στους δύο αυτούς εχθρούς του λαού μας, μας έχει κοστίσει ακριβά, όπως καταμαρτυράται από το μαρτύριο της ιδρύτριάς μας και ενός μεγάλου αριθμού ηγετικών στελεχών και ακτιβιστριών μας. Παρ’όλα αυτά εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε ακλόνητα τις αρχές μας.
Προκειμένου να προπαγανδίσουμε τις απόψεις και τους στόχους μας και να συμβάλουμε στην κοινωνική και πολιτική συνειδητοποίηση των γυναικών στο Αφγανιστάν, σε ότι αφορά τα δικαιώματα και τις δυνατότητές τους, η RAWA το 1981 άρχισε να εκδίδει ένα δίγλωσσο ( περσικά / παστού) περιοδικό, το Payam-e-Zan (Γυναικείο Μήνυμα). Η έκδοση του περιοδικού συνεχίζεται ακόμη σήμερα, παράλληλα με μία περιορισμένη έκδοση στα αγγλικά και ουρντού.
Μετά την πτώση του αχυρένιου φιλοσοβιετικού καθεστώτος το 1992, ο πολιτικός αγώνας της RAWA εστιάστηκε κατά των φονταμενταλιστικών και εξτρεμιστικών εγγληματικών πολιτικών των ταλεμπάνων και των θηριωδιών τους ενάντια στο λαό του Αφγανιστάν γενικά και του απίστευτα ακραία σωβινιστικού και αντιφεμινιστικού προσανατολισμού τους ειδικότερα. Πέρα από τις πολιτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η RAWA, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για κοινωνική δράση για την ανακούφιση των γυναικών και παιδιών που έχουν υποστεί αφάνταστες ταλαιπωρίες, αλλά δυστυχώς δεν απολαμβάνουμε προς των παρόν της συμπαράστασης καμίας διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης, κατά συνέπεια τα κοινωνικά μας προγράμματα έχουν προς το παρόν μειωθεί σημαντικά λόγω έλλειψης κονδυλίων.